Kariera zawodowa, praca i biznes Wspólnie osiągnijmy sukces!
Wciąż pokutuje w zbiorowej świadomości społecznej stereotyp pracy fizycznej jako pracy gorszej od zajęcia wymagającego wysilenia raczej szarych komórek mózgowych niż siły własnych mięśni. Pracownicy fizyczni mają poczucie wykonywania „gorszej” pracy. Część z nich przed znajomymi, a nawet członkami własnej rodziny nie przyznaje się do wykonywanej pracy. Tymczasem, może ona dawać stabilniejsze zatrudnienie i wyższe wynagrodzenie, niż praca umysłowa. To jednak nadal nie przekonuje wielu osób do tego, że praca fizyczna będzie tak samo wartościowa jak każda inna.
Nic więc dziwnego w tym, że wielu pracowników fizycznych nie radzi sobie z własnymi emocjami w pracy i jest negatywnie nastawionych do życia. Psycholodzy biznesu wskazują, że można postrzegać taką pracę wykonywaną dzięki własnej sile mięśni jako pełnowartościową i cieszyć się z kolejnych sukcesów w trakcie takiego zajęcia zawodowego, o ile pracownicy fizyczni mają wsparcie przełożonego.
Takie wnioski płyną z przeprowadzonego na wydziale Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Sopocie badania. Postanowiono sprawdzić, jaki wpływ na stan psychiczny pracowników fizycznych wywiera środowisko pracy i stosunek do życia. Praca fizyczna jest wyczerpująca fizycznie, ale mało kto zastanawia się nad tym, jakim obciążeniem może być ona jednocześnie dla psychiki robotnika. Takie osoby odczuwać mogą silny stres, jeśli w środowisku ich życia praca fizyczna jest postrzegana w negatywnym znaczeniu. W takim przypadku dana osoba wstydzi się swojego zajęcia i nie chce, aby ktokolwiek się o nim dowiedział.
Niemniej, negatywne emocje towarzyszące pracownikom fizycznym w ich życiu mogą zostać zniwelowane dzięki wsparciu ze strony szefa. Im więcej pozytywnych emocji jest on w stanie „zaszczepić” w swoich podwładnych, pracujących fizycznie, tym mniejszy jest odczuwalny przez nich poziom stresu. Pracodawca powinien traktować swoich pracowników wykonujących pracę fizyczną w taki sam sposób, jak pracowników biurowych. Nie można z uwagi m.in. na ich niskie czasem wykształcenie, traktować ich jak osoby niekompetentne. W swojej pracy są bowiem fachowcami, mającymi rozległą wiedzę, np. z dziedziny budownictwa. Jeśli pracodawca będzie wspierał emocjonalnie swoich pracowników, ci będą pracowali w komfortowych pod względem psychicznym warunkach.
